UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

wieśniaczy

Chronologizacja

1728, Elektroniczny korpus tekstów polskich z XVII i XVIII w. (korba.edu.pl)

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wieśniaczy	wieśniaczy	wieśniaczy	wieśniacze	wieśniacza
D.	wieśniaczego	wieśniaczego	wieśniaczego	wieśniaczego	wieśniaczej
C.	wieśniaczemu	wieśniaczemu	wieśniaczemu	wieśniaczemu	wieśniaczej
B.	wieśniaczego	wieśniaczego	wieśniaczy	wieśniacze	wieśniaczą
N.	wieśniaczym	wieśniaczym	wieśniaczym	wieśniaczym	wieśniaczą
Ms.	wieśniaczym	wieśniaczym	wieśniaczym	wieśniaczym	wieśniaczej
W.	wieśniaczy	wieśniaczy	wieśniaczy	wieśniacze	wieśniacza

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wieśniaczy	wieśniaczy	wieśniacze	wieśniacze
D.	wieśniaczych	wieśniaczych	wieśniaczych	wieśniaczych
C.	wieśniaczym	wieśniaczym	wieśniaczym	wieśniaczym
B.	wieśniaczych	wieśniaczych	wieśniaczych	wieśniacze
N.	wieśniaczymi	wieśniaczymi	wieśniaczymi	wieśniaczymi
Ms.	wieśniaczych	wieśniaczych	wieśniaczych	wieśniaczych
W.	wieśniaczy	wieśniaczy	wieśniacze	wieśniacze

Pochodzenie

Zob. wieś

Definicja

książk.

związany z wieśniakiem - osobą urodzoną i mieszkającą na wsi

Kwalifikacja tematyczna

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Najbliższe środowisko życia człowieka wieś

CZŁOWIEK I PRZYRODA Ziemia rolnictwo

Relacje znaczeniowe

synonimy:

wiejski, wieśniacki, wsiowy

Połączenia

wieśniaczy strój; wieśniacze obyczaje

Cytaty

Pierwszy kronikarz [...], który przekazał przechowaną w polskiej tradycji opowieść o początku, był świadom, iż jest ona skażona niepamięcią. Jest to zresztą skromna przypowieść o wieśniaczym pochodzeniu dynastii piastowskiej (podobnie w tradycji czeskiej i karynckiej).

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce od średniowiecza do czasów współczesnych, 2004

Królewskie zaślubiny to nie wieśniaczy obrządek, panie. Powinien odbyć się w świątyni, na oczach poddanych, po oczyszczeniu ciała i duszy.

źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002

Tym razem, jak u poetów rzymskich i Kochanowskiego, idealizowana jest sielskość i naturalność wieśniacza . Skoro o swojej wycieczce na wieś opowiada poeta, mający w mieście urząd i tytuł tajnego radcy, łatwo zrozumieć, czemu tęskni do prostoty bytowania bez wielu potrzeb.

źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Życie na wyspach, Gazeta Wyborcza, 1993-11-06

Odesłania

Zob. też:

wieśniacki

Data ostatniej modyfikacji: 12.08.2019