2 połowa XVII w.,
Kart XVII-XVIII
W postaci eksklamacyja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
eksklamacja
eksklamacje
D.
eksklamacji
eksklamacji
neut
eksklamacyj
char
C.
eksklamacji
eksklamacjom
B.
eksklamację
eksklamacje
N.
eksklamacją
eksklamacjami
Ms.
eksklamacji
eksklamacjach
W.
eksklamacjo
eksklamacje
Inne uwagi
Zwykle lp
Pochodzenie
łac.exclāmātiō'wołanie, okrzyk; wykrzyknienie'
Definicja
lit.
wypowiedź o charakterze wykrzyknikowym, wyrażająca emocjonalne zaangażowanie mówiącego
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
Cytaty
[...] Puenta wiersza z miejsca podważa tę perspektywę, i to nie w formie równie wielosłownej, lecz przez zwykłą eksklamację „Ach”.
źródło: NKJP: Dariusz Dziurzyński: Żyć mimo wszystko z utopią. Rzecz o Viktorii Jarosława Klejnockiego, Zeszyty Poetyckie, 2010-10-23
WOŁACZ - jest to specjalna forma adresatywna, stosowana w zwrotach do innych: Mamo! Zosiu! Panie Kazimierzu!, w ekspresywnych eksklamacjach, okrzykach, np. O rany! Ratunku!, w poetyckich zawołaniach-apostrofach, por. słynne Litwo, ojczyzno moja... itp.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Cnota i zbrodnia jedno! - zapisywał Chopin swoje bluźniercze eksklamacje w tak zwanym dzienniku stuttgarckim.
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski: siedem szkiców, 2005