UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

bistro

1929, NKJP

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Używane również jako ndm w lp

fr. bistro(t)

mała restauracja, winiarnia lub bar z przekąskami, prostymi daniami, kawą i trunkami, spotykana przede wszystkim we Francji

Ms lp wymawiany: [bistsze] lub pot. [bisczsze] lub [biszczsze].

[bistro]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Jedzenie i jego przygotowanie miejsca, osoby, przedmioty, sytuacje związane z jedzeniem

hiperonimy:

lokal

	W bistrze ruch i gwar, godzina aperitifu. Zamówiliśmy chleb z pasztetem i po szklance wina. źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem: (Francja 1940-1944), 1957
	Nawet po latach smutnych dla niego doświadczeń życiowych podkreślał z zazdrością, że Francuzi mogą zażarcie kłócić się o politykę, ale to nie przeszkadza im w pójściu do bistra na kufel piwa, by porozmawiać o życiu. źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek: życie i narodziny legendy, 2002
	W tanim, prowansalskim bistrze stół wyheblowany łokciami, na nim karafka wody, dzbanek wina i chleb. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Podręcznik do ludzi : tom 1 i ostatni – Czaszka, 1996
	- Oto twoja Sorbona - powiedziała Matylda uroczyście, gdy z Bulwaru St. Michel weszli na niewielki placyk. Z jednej strony sklepy, księgarnie. Z drugiej liczne bistra tarasami wybiegające na ulicę. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Urwany ślad, 2001
	Francja stała kafejkami, bistrami, małymi restauracyjkami, przypomnianymi nam choćby w filmie „Amelia”. To instytucja historyczna i polityczna: Balzac pisał, że „kawiarnie są parlamentem ludu”, Sartre tworzył w nich swoje sławne dzieła egzystencjalistyczne, a inni pisarze, politycy i artyści chętnie dzielili stoliki ze zwykłymi obywatelami. źródło: NKJP: Koniec Francji, Polityka, 2009-02-14

Data ostatniej modyfikacji: 31.05.2015