Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | intrygant |
intryganci |
ndepr |
| intryganty |
depr | ||
| D. | intryganta |
intrygantów |
|
| C. | intrygantowi |
intrygantom |
|
| B. | intryganta |
intrygantów |
|
| N. | intrygantem |
intrygantami |
|
| Ms. | intrygancie |
intrygantach |
|
| W. | intrygancie |
intryganci |
ndepr |
| intryganty |
depr |
Pochodzenie
niem. Intrigant
z fr. intrigant
Definicja
Wymowa
[intrygant]
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Zasady współżycia społecznego zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
Cytaty
|
Twoi dawni szkolni koledzy knują coś wspólnie z Walończykiem [...]. Lękam się, że nasz słodki książę może się okazać bezbronny wobec działań tych wytrawnych intrygantów. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006 |
|
|
Przegrywa nieodwołalnie ten, kto szuka sprawiedliwości w sądach albo liczy na łaskawość władcy. Sukces odnoszą intryganci i pochlebcy bez jakichkolwiek skrupułów. źródło: NKJP: Jan Tomkowski: Ciemne skrzydła Ikara. Eseje o rozpaczy, 2009 |
|
|
Może rzeczywiście, jak przystało na komunistycznego intryganta, uważał, że opłaca się mieć skompromitowanych urzędników, bo tacy są ślepo posłuszni. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005 |
|
|
Domyślałem się spisków, jakie ten ambitny intrygant, a także przyrodnie siostry i bracia Konstantyna oraz jego dzieci zawiązywali jedni przeciwko drugim. źródło: NKJP: Max Gallo: Konstantyn Wielki. Imperium Chrystusa, 2009 |
Odesłania
Zob. też: