UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

kiścień

Chronologizacja

XVII w., Sław
XVIII w., Bańk
Od XVI w. kieścień.

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	kiścień	kiścienie
D.	kiścienia	kiścieni
C.	kiścieniowi	kiścieniom
B.	kiścień	kiścienie
N.	kiścieniem	kiścieniami
Ms.	kiścieniu	kiścieniach
W.	kiścieniu	kiścienie

Pochodzenie

ros. kistéń

z tur. kistän 'kij'

Definicja

w dawnych wiekach: broń składająca się z drewnianego trzonka z przymocowanym do niego łańcuchem, na końcu którego znajduje się kolczasta, metalowa kula lub inny ciężki przedmiot służący do uderzania nim przeciwnika

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Wojsko i wojna broń

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

broń

Cytaty

	Szóstka machnął kiścieniem, zmuszając Zbrhla do odskoku, sparował drzewcem cios siekiery, raz jeszcze wywinął kolczastą kulą, aż zafurczało. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Smoczy pazur, 2003
	Niepomni na ciosy, opadali ich po dwóch, po trzech, halabardami ściągali z siodeł, dźgali włóczniami brzuchy wierzchowców, kiścieniami gruchotali twarze jeźdźców. źródło: NKJP: Anna Brzezińska: Letni deszcz. Sztylet - fragment 2, Esensja, 2009-11-08
	Klasyczny, ciężki kiścień był używany głównie przeciwko opancerzonym przeciwnikom [...]. źródło: NKJP: Internet
	Zdarzały się kiścienie o 2 lub nawet 3 bijakach, każdym zawieszonym na własnym łańcuchu. źródło: NKJP: Internet

Data ostatniej modyfikacji: 27.04.2016