Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | dorożkarz |
dorożkarze |
ndepr |
| dorożkarze |
depr | ||
| D. | dorożkarza |
dorożkarzów dorożkarzy |
|
| C. | dorożkarzowi |
dorożkarzom |
|
| B. | dorożkarza |
dorożkarzów dorożkarzy |
|
| N. | dorożkarzem |
dorożkarzami |
|
| Ms. | dorożkarzu |
dorożkarzach |
|
| W. | dorożkarzu |
dorożkarze |
ndepr |
| dorożkarze |
depr |
Pochodzenie
Zob. dorożka
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK I TECHNIKA Transport transport lądowy
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Praca zawody
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | dryndziarz, fiakier | |
| hiperonimy: | woźnica |
Połączenia
- krakowski, warszawski dorożkarz
- dorożkarz na koźle
- dorożkarz i (jego) koń
- dorożkarz zatrzymał konia; zatrzymał się gdzieś
Cytaty
|
Środkiem jezdni przejeżdża wolno dorożka, kopyta klaszczą na bruku, drynda podskakuje, a dorożkarz na koźle gwiżdże wesołą melodyjkę. źródło: NKJP: Witold Zalewski: Pożegnanie twierdzy, 2000 |
|
|
- Wio! No, no , no - dorożkarz rytmicznie zachęcał zdychającego konika. źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1957 |
|
|
Kiedy Bronek był mały, chciał być dorożkarzem. W Baniskach nikt nie miał dorożki i nikomu nie przychodziło tam do głowy, żeby w ten sposób zarabiać na życie. Ale wieś Baniska leży niedaleko słynnego wąwozu, do którego przyjeżdżali dorożkami kuracjusze z Przełomu-Zdroju. źródło: NKJP: Aleksander Kropiwnicki: Zajezdnia Londyn, 2007 |
|
|
Najruchliwsi i najenergiczniejsi okazali się tragarze, dorożkarze i taksówkarze. Tragarze wyrywali sobie mój bagaż, dorożkarze i taksówkarze wyrywali sobie mnie, ciągnąc każdy do swego pojazdu. źródło: NKJP: Marian Brandys: Śladami Stasia i Nel, 1961 |