UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

płanetnik

Chronologizacja

1874, O. Kolberg, "Lud", books.google.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1, m2

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. płanetnik
płanetnicy
płanetniki
ndepr
płanetniki
depr
D. płanetnika
płanetników
C. płanetnikowi
płanetnikom
B. płanetnika
płanetników
płanetniki
N. płanetnikiem
płanetnikami
Ms. płanetniku
płanetnikach
W. płanetniku
płanetnicy
płanetniki
ndepr
płanetniki
depr

Pochodzenie

Od dawnego polskiego, a potem gwarowego płaneta (Bańk); zob. planeta

Definicja

książk. 
pół człowiek, pół demon, ze słowiańskich wierzeń ludowych, którego zadaniem było przesuwanie chmur po niebie oraz zsyłanie deszczu i gradu

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja wierzenia i przesądy

Relacje znaczeniowe

synonimy:  chmurnik

Cytaty

Zaczął padać drobny deszcz i od strony Przehyby nadciągała z pomrukiem burza, więc zapewne płanetnicy na Mogielicy przystąpili znowu do swojej roboty.

źródło: NKJP: Lechosław Herz: Wardęga. Opowieści z pobocza drogi, 2010

Płanetnik na krótko przed burzą mógł unieść się w powietrze i rozpędzić chmury lub poprowadzić je w określonym kierunku. Opowiadano że nosi on na plecach chmury, a gdy są już bardzo ciężkie, mruczy i jęczy aż słuchać go na ziemi.

źródło: Internet: wykop.pl

Płanetnika wyobrażano sobie jako skromnie wyglądającego mężczyznę, ubranego na biało (rzadziej mówiono o czerwonych elementach odzieży), ze słomianym kapeluszem na głowie. Często mawiano, że z jego ubrania kapie woda.

źródło: Internet: muzeumetnograficzne.rzeszow.pl

Nazwa płanetnik pochodzi od staropolskiego słowa „płaneta”, oznaczającego chmurę. Istoty te nazywano również obłocznikami i chmurnikami.

źródło: Internet: bajkowyzakatek.eu

Starzec zaprowadził mnie nad cudowne jezioro zwane Morskim Okiem, które zamieszkuje potężny płanetnik o rybim ciele i baraniej głowie, jeżdżący na wielkiej ropusze, czyli żabim koniu. Ostatni raz ukazał się, gdy panowie Gryfici sprowadzili nad wodę mnichów cystersów z różańcami i wodą święconą, które miały przegnać demona.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003

Data ostatniej modyfikacji: 02.02.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj