UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

kupler

Chronologizacja

1 połowa XVIII w., Kart XVII-XVIII

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. kupler
kuplerzy
ndepr
kuplery
depr
D. kuplera
kuplerów
C. kuplerowi
kuplerom
B. kuplera
kuplerów
N. kuplerem
kuplerami
Ms. kuplerze
kuplerach
W. kuplerze
kuplerzy
ndepr
kuplery
depr

Pochodzenie

niem. Kuppler

Definicja

praw. 
osoba, która ułatwia komuś uprawianie prostytucji, udostępniając miejsce lub sprowadzając klientów, czerpiąc z tego zyski, co jest nielegalne, lub nie czerpiąc bezpośrednio z tego zysków

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego seksualność

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Prawo i łamanie prawa przestępstwa

Cytaty

Każdemu wolno przecież robić u siebie to, co mu się podoba, a prostytucja nie jest w Polsce karana; z mocy prawa ściga się jedynie sutenerów i kuplerów.

źródło: NKJP: Jerzy Bukowski: Popłoch w różowym sektorze, Gazeta Krakowska, 2007-04-12

W ewidencji organów ścigania znalazło się [...] 300 stręczycieli, kuplerów i alfonsów.

źródło: NKJP: Marek Karpiński: Najstarszy zawód świata. Historia prostytucji, 2010

Odesłania

Zob. też:

stręczyciel

sutener

Data ostatniej modyfikacji: 07.08.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj