1831,
Nowa Polska. Dziennik polityczny i naukowy, books.google.pl
Odmiana
część mowy: przysłówek
Pochodzenie
Od: ironiczny
Definicja
w sposób świadczący o tym, że ktoś posługuje się ironią
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
Cytaty
Widzę, że mamy wśród nas jasnowidza - ironicznie zauważył Zani.
źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
- Potrafił spojrzeć ironicznie, tak, że rozmówcy robiło się przez moment nieprzyjemnie - opisuje nauczycielka.
źródło: NKJP: Małgorzata Gradkowska: Tak jak w kinie, Dziennik Bałtycki, 1999-04-23
- Ty, baba, się na tym znasz? - pytają ironicznie, kiedy szesnastolatka wertuje sportowe gazety i z zapałem opowiada o ligowych rozgrywkach.
źródło: NKJP: Iza Salamon: Piłka, moja miłość, Dziennik Zachodni, 2003-09-04
- Przecież Wojtek, brat Rafała, mówi mi, że twój ojciec to komuna. - Słuchaj tego co mówi, to daleko zajdziesz - rzuca ironicznie.
źródło: NKJP: Marek Bukowski: Wysłannik szatana, 1999
Gdy planowaliśmy jej budowę, uśmiechano się ironicznie. Dziś stoi obiekt wart ok. 6 mln zł, przy czym ani budżet miasta ani powiatu nie dołożył do tego żadnych większych pieniędzy.
źródło: NKJP: Anna Rusek: Nie potrafimy wykorzystać pieniędzy, Gazeta Krakowska, 2003-09-03