UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

dyletanckość

2002, NKJP

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Zob. dyletant

1.a człowieka

cecha kogoś, kto jest dyletantem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

	synonimy:	dyletanctwo, dyletantyzm
	sprzeczne:	profesjonalizm

	Trafiała też wcześniej na jego teksty; „te – jak powiedziała, uśmiechając się ironicznie i ciepło, agresywnie i przepraszająco – odważne, nadrabiające dyletanckość żarliwością stylu, wystąpienia przeciwko hegemonii kilku salonowych dyktatorów intelektualnej mody, którzy uważają się za forpocztę liberalnego Zachodu w kraju ciemnych katoli”. źródło: NKJP: Cezary Michalski: Siła odpychania, 2002
	W iście ekspresowym tempie zaczęliśmy dojrzewać, ale i boleśnie odczuwać skutki naszej dyletanckości w tej nowej politycznej dyscyplinie, która niepostrzeżenie wdarła się do każdego zakamarka naszego życia. źródło: Internet: integrator.salon24.pl/
	Dyletanckości aktorskiej nie starano się nawet w żaden sposób maskować. źródło: Internet: filmweb.pl/
	Skąd się bierze taka dyletanckość intelektualistów [...]? źródło: Internet: prawica.net ›

dyletanckość

(KOGO)

cecha czegoś, świadcząca o tym, że pewna osoba, z tym związana, jest dyletantem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

Cycero jako fundator intelektualnego fermentu renesansowego jest odpowiedzialny za charakterystyczną „dyletanckość” dzieł renesansowych.

źródło: Internet: pl.cyclopaedia.net/

Za tezą, że tekst powstawał niejako na zamówienie, przemawia jego niestaranność, powierzchowność, dyletanckość.

źródło: Internet: wpolityce.pl/

dyletanckość

(CZEGO)

Data ostatniej modyfikacji: 29.10.2015