UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

prowokator

Chronologizacja

1831, K. Brodziński: O narodowości Polaków, books.google.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. prowokator
prowokatorzy
ndepr
prowokatory
depr
D. prowokatora
prowokatorów
C. prowokatorowi
prowokatorom
B. prowokatora
prowokatorów
N. prowokatorem
prowokatorami
Ms. prowokatorze
prowokatorach
W. prowokatorze
prowokatorzy
ndepr
prowokatory
depr

Pochodzenie

Zob. prowokować

Definicja

osoba, która urządza prowokację

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność intelektualna człowieka określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

Połączenia

  • działanie prowokatora

Cytaty

Wiedzieli więc nie tylko o Arturze. Także o nich. Dlatego centrala uznała, że w grupie musi działać prowokator.

źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967

Wzięto pod uwagę szereg okoliczności łagodzących: młody wiek, szczere przyznanie się i prześladowanie przez bolszewików, nawet w Polsce, gdyż nasyłano na niego prowokatorów.

źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Ciemne sprawy międzywojnia, 2002

Oto największy rockowy prowokator od czasów punka i glamu.

źródło: NKJP: Cosmo wie wszystko, Cosmopolitan, nr 02, 2001

Więzień, który sądzi, że nie rozporządza już żadnym stopniem wolności, zostaje donosicielem lub prowokatorem, gdy go o to poproszą [...].

źródło: NKJP: Lidia Ostałowska: Mord w oranżerii (2), Gazeta Wyborcza, 1997-01-04

Pojawiły się też pogłoski, iż za buntownikami kryją się prowokatorzy polityczni.

źródło: NKJP: Jacek Hin: Nędza przeciw władzy, Gazeta Wyborcza, 1994-01-04

Data ostatniej modyfikacji: 13.09.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj