Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | kawalarz |
kawalarze |
ndepr |
kawalarze |
depr | ||
D. | kawalarza |
kawalarzów kawalarzy |
|
C. | kawalarzowi |
kawalarzom |
|
B. | kawalarza |
kawalarzów kawalarzy |
|
N. | kawalarzem |
kawalarzami |
|
Ms. | kawalarzu |
kawalarzach |
|
W. | kawalarzu |
kawalarze |
ndepr |
kawalarze |
depr |
Pochodzenie
Od: kawał (dowcip)
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Czas wolny rozrywka
Cytaty
- To był świetny portrecista, a przy okazji jaki kawalarz! Ciągle opowiadał wice, a ja śmiałam się do rozpuku i nie czułam, jak płynie czas żmudnego pozowania. Potem te jego obrazy gdzieś do Paryża poszły, ktoś kupił Polkę! źródło: NKJP: Helena nad Krakowem, Dziennik Polski, 2000-12-22 |
|
- Staszek był kawalarzem, na każdą życiową sytuację miał jakąś gotową anegdotę, źródło: NKJP: Beata Zalot: Powalające obrazki, Tygodnik Podhalański, nr 37, 1999 |
|
– A na scenie jest Pan kawalarzem, sam robi kolegom dowcipy ? – Zdarza się, ale w olbrzymiej większości to ja jestem ofiarą takich kawałów. Sam kawały robię rzadko, gdyż zdarzało się, że „ugotowałem się” na scenie. Ja się śmiałem, a koledzy potrafili opanować jakoś atak śmiechu. źródło: NKJP: Tomasz Gotkowski: Bullterier, Sztafeta, nr 46, 2002 |
|
Dojechaliśmy do Lublina. W Lublinie byli Austriacy. Ale ponieważ byliśmy kawalarzami, więc jako warszawiacy postanowiliśmy zaimponować Lublinowi i chodziliśmy po tym Lublinie z czapkami odwróconymi do tyłu. To było bardzo niefortunne. źródło: NKJP: Aleksander Wat: Mój wiek: pamiętnik mówiony, 1967 |