część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
domator
|
domatorzy
|
ndepr |
domatory
|
depr |
D. |
domatora
|
domatorów
|
|
C. |
domatorowi
|
domatorom
|
|
B. |
domatora
|
domatorów
|
|
N. |
domatorem
|
domatorami
|
|
Ms. |
domatorze
|
domatorach
|
|
W. |
domatorze
|
domatorzy
|
ndepr |
domatory
|
depr |
osoba, która najchętniej lubi spędzać czas w swoim domu
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie
- typowy domator
- natura, typ domatora
- być, zostać domatorem
|
- Jako domator lubię spędzać czas z rodziną, najlepiej we własnym ogródku.
źródło: NKJP: Paweł Guga: Od kuchni, Gazeta Krakowska, 2002-09-05
|
|
Mąż był bardzo pogodnym i wesołym człowiekiem [...] Lubił przyjmować gości, ale nie cierpiał przebierać się i wychodzić z domu. Był typowym domatorem.
źródło: NKJP: Andrzej Tuziak: Podróżnik wyobraźni, Trybuna Śląska, 2001-05-18
|
|
Jaki jest twój tato? - Bez reszty oddany swej sztuce, medalierstwu i plastyce. Jest typem domatora, ceni rodzinę i domowe zacisze.
źródło: NKJP: Stanisław Kośmider: Chorowałam, gdy wyjeżdżał z domu, Gazeta Poznańska, 2003-06-23
|
|
Oboje pracujemy zawodowo. Jesteśmy domatorami - popołudnia i weekendy spędzamy w domu, ale lubimy także przyjmować gości.
źródło: NKJP: Magdalena Rudnicka: Przestrzenna kawalerka, Dziennik Bałtycki, 2001-06-12
|
Data ostatniej modyfikacji: 15.07.2015
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN