Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | dwója |
dwóje |
|
| D. | dwói |
dwój |
|
| C. | dwói |
dwójom |
|
| B. | dwóję |
dwóje |
|
| N. | dwóją |
dwójami |
|
| Ms. | dwói |
dwójach |
|
| W. | dwójo |
dwóje |
Pochodzenie
Zob. dwa I
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Edukacja i oświata szkoła
Połączenia
- dwója z fizyki, z geografii, z matematyki, z polskiego;
- dwója na okres, na półrocze
- dwója z minusem, z plusem
- dwója na świadectwie
- minus, plus dwója
- dostać, złapać; dać komuś, postawić komuś, stawiać komuś dwóję
- ocenić coś na dwóję
Cytaty
|
W moich czasach najniższą oceną była dwója źródło: NKJP: Sławomir Sowa: Od cwajki do łana, Trybuna Śląska, 2003-01-31 |
|
|
Pewnie nigdy nie dostał Pan dwói z klasówki z matematyki. źródło: NKJP: Małgorzata Litwin: Wzloty i poty, Gazeta Miejska, 1999 |
|
|
Kiedy wystawił mu dwóję na koniec roku, Maciek załamał się i kilka razy prosił nauczyciela o powtórne przepytanie. źródło: NKJP: Iza Bednarz, Piotr Żak: Szkoła strachu, Gazeta Wyborcza, 1992-08-18 |
|
|
Mój syn na świadectwie będzie miał same dwóje i tróje. źródło: NKJP: Wujek Dobra Rada, Polityka, 2005-07-16 |