fantastyka naukowa

Jak zwykle już o ósmej zasiadłam przy biurku i zajęłam się książką. Tym razem to fantastyka naukowa. W zasadzie, robiąc korektę, nie powinnam zwracać uwagi na treść, bo wówczas nie widzę błędów, ale nie mogę się powstrzymać.

źródło: NKJP: Magdalena Okoniewska: Mój świat jest kobietą Dziennik lesbijki, 2004

Do tworzenia fantastyki naukowej można podchodzić w dwojaki sposób: albo puścić wodze fantazji i okrasić wszystko efektami specjalnymi, albo starać się usilnie zachować realizm opowieści.

źródło: NKJP: Jerzy Kowalksi - Glikman, Andrzej Pieńkowski: Hiperprzestrzeń i inne bajery, Wiedza i Życie, 1999

Dlatego właśnie w końcowym autorskim słowie pragnę przekazać wszelkim łowcom tajemnic i czytelnikom „dziwnych historii” cenną wskazówkę Howarda Philipsa Lovecrafta (słynnego amerykańskiego prekursora fantastyki naukowej), który w jednej ze swoich książek stwierdził, co następuje:
„Cudowniejsza od wiedzy starców i wiedzy ksiąg jest tajemna wiedza oceanu. (...)

źródło: NKJP: Zdzisław Szczepaniak: Dziewczyna z Trogiru i inne opowiadania, 2005

Słynny fizyk Stephen Hawking w przedmowie do książki swego kolegi po fachu Lawrence’a M. Kraussa „Fizyka podróży międzygwiezdnych” pisał: „Wymiana handlowa między fantastyką naukową a nauką jest obustronna. Fantastyka proponuje idee, które naukowcy zawierają w swoich teoriach, ale czasami nauka podsuwa pomysły dziwniejsze niż fikcja”.

źródło: NKJP: Karol Jałochowski: Moc pomysłów, Polityka, 2005-05-14

A jednak, jeśli fantastyka naukowa — ta na wysokim poziomie — wywołuje zwątpienie, to nie dla utwierdzenia poczucia bezradności.

źródło: NKJP: Jan Pieszczachowicz: Koniec wieku: szkice o literaturze, 1994