2 połowa XVI w.,
SPXVI
W XV w. wyraz notowany w znaczeniu 'wrzód, ropień'.
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
przymiot
|
przymioty
|
|
| D. |
przymiotu
|
przymiotów
|
|
| C. |
przymiotowi
|
przymiotom
|
|
| B. |
przymiot
|
przymioty
|
|
| N. |
przymiotem
|
przymiotami
|
|
| Ms. |
przymiocie
|
przymiotach
|
|
| W. |
przymiocie
|
przymioty
|
|
Inne uwagi
Zwykle lm
st.rus.
primetъ, primětъ
'to, co narzucane'
Rzeczownik w związku etymologicznym z miotać i mieść ; zob. mieść , miotać
książk.
cecha człowieka uznawana za zaletę ze względów etycznych
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
prawdy i wartości życiowe
- największy, najwyższy, szczególny przymiot; boskie, moralne, osobiste, ważne, wszelkie przymioty
- przymioty charakteru, duszy
- przymioty i cechy
- posiadać, przypisać/przypisywać, tracić przymioty
- obdarzyć przymiotami
|
Poddanym wystarczać winno przekonanie, że faraon jest synem boga wyposażonym we wszelkie przymioty bogom przynależne.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
|
|
Bez wątpienia przypominał przymiotami ducha i ciała swego przedwcześnie zmarłego ojca, w nim jednak osiągnęły one doskonałość.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
|
|
- Co to za przymiot albo duchowa jakość chorego sprawia, że jednego decyduje się pani leczyć, innemu zaś odmawia swojego orędownictwa?
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Mojra, 1996
|
|
+ |
przymiot |
+ |
|
Data ostatniej modyfikacji: 26.09.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN