część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
kochanica
|
kochanice
|
|
| D. |
kochanicy
|
kochanic
|
|
|
|
| C. |
kochanicy
|
kochanicom
|
|
| B. |
kochanicę
|
kochanice
|
|
| N. |
kochanicą
|
kochanicami
|
|
| Ms. |
kochanicy
|
kochanicach
|
|
| W. |
kochanico
|
kochanice
|
|
pot.
pogard.
kobieta związana uczuciowo i seksualnie z mężczyzną, który nie jest jej mężem
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
seksualność
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
|
Dopiero później okazało się, że minister wyszedł, bo umówił się z kochanicą na seks wysławszy jej męża w delegację służbową.
źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Teatr polityczny, Polityka, 2006-04-01
|
|
Dobrze, żeś ją zostawił, tę swoją kochanicę, bobym ją wygoniła. Chłopa nie upilnowała, to się ciebie czepiła i doi...
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
|
|
Trzydzieści milionów guldenów wydał skarb austriacki na ugoszczenie tuzina monarchów i suwerenów, ich sióstr, matek, wdów, małżonek i kochanic.
źródło: NKJP: Stanisław Wasylewski: Życie polskie w XIX wieku, 2008
|
Data ostatniej modyfikacji: 10.05.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN