UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

koegzystencja

1861, SJPWil

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

Od: ko- (z łac. com 'współ') i egzystencja

książk.

jednoczesne, wzajemnie niewykluczające się istnienie osób, zwierząt, rzeczy lub zjawisk

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

	Względnie poprawna koegzystencja obu ugrupowań trwała niecałe dwa lata. źródło: NKJP: Mirosław Banasiak: Nikaragua, Gazeta Wyborcza, 1993-08-24
	Ciekawie przedstawiona została miejscowa koegzystencja języków i narodowości. źródło: NKJP: Joanna Januszewska-Jurkiewicz: Stosunki narodowościowe na Wileńszczyźnie w latach 1920-1939, 2010
	Skupiskowe rozmieszczenie roślin wspiera koegzystencję gatunków. źródło: NKJP: Krystyna Falińska: Ekologia roślin, 1997
	Podczas wczorajszej audiencji generalnej Benedykt XVI przypomniał, że poszanowanie prawa stanowi fundament koegzystencji ludzi. źródło: NKJP: Krótko, Dziennik Polski, 2006-02-02
	Wezwanie do pojednania i pokojowej koegzystencji między narodami i religiami były motywami przewodnimi wizyty. źródło: NKJP: Miłada Jędrysik: Papież Jan Paweł II w Sarajewie, Gazeta Wyborcza, 1997-04-14

	+	koegzystencja	+	(KOGO/CZEGO)
	+	koegzystencja	+	(między KIM/CZYM a/i KIM/CZYM)

Data ostatniej modyfikacji: 22.05.2017