średniej wielkości ptak o czarnym upierzeniu i czerwonych piórach na głowie, u samców przybierających postać czapeczki, a u samic jedynie przepaski na potylicy, żyjący w dziuplach drzew i żywiący się owadami, które wydłubuje spod kory drzew; @Dryocopus martius@
Dzięcioła czarnego niełatwo wypatrzyć wśród drzew. Jest bowiem bardzo płochliwy. Głośno bębni, dziobiąc w pień drzewa z częstotliwością około 15 uderzeń na sekundę. Jeszcze latem bieżącego roku dzięcioły czarne były w parku, otaczającym zabytkowy dworek w Rusocinie.
źródło: NKJP: (K.N.): Lekarz lasów, Dziennik Bałtycki, 1998-10-07
Teraz w puszczy możemy też spotkać wszystkie gatunki dzięciołów, łącznie z dzięciołem czarnym - a to już okazja naprawdę nie do pogardzenia. Jeśli nie uda się w Puszczy Niepołomickiej - za dzięciołem czarnym trzeba się uganiać po całym Tatrzańskim Parku Narodowym.
źródło: NKJP: w: Sam na sam z batalionem, Nasze Miasto Kraków, 2002
Od początku „stałym uczestnikiem” imprezy jest dzięcioł czarny, który w jednym ze starych buków ma wydrążoną dziuplę. Jak zaczynamy śpiewać kolędy to on wyskakuje i lata sobie nad nami.
W zagajniku świerkowym w okolicach Skrzyszowa spotykam codziennie wyjątkowo wytrwałego dzięcioła czarnego. Czasami, zupełnie nieoczekiwanie spada na ziemię i przechadza się, czarny jak sadza prosto z pieca - po spróchniałych konarach.
źródło: NKJP: Zygmunt Szych: Cały dzień dzięcioła, Gazeta Krakowska, 2001-11-29