UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

kolaborantka

Chronologizacja

1964, NFJP

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. kolaborantka
kolaborantki
D. kolaborantki
kolaborantek
C. kolaborantce
kolaborantkom
B. kolaborantkę
kolaborantki
N. kolaborantką
kolaborantkami
Ms. kolaborantce
kolaborantkach
W. kolaborantko
kolaborantki

Pochodzenie

Od: kolaborować, kolaboracja

Definicja

książk.  pejorat. 
kobieta współpracująca z niepopieraną przez większość społeczeństwa władzą lub z władzami okupanta ze szkodą dla własnego kraju

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Zasady współżycia społecznego zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Wojsko i wojna czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

Cytaty

Nie znalazłem też bezpośrednich dowodów na to, iż Konstancja była zwolenniczką Katarzyny II (bądź cara Aleksandra I), a tym bardziej kolaborantką. Niemiecko brzmiące nazwisko panieńskie też nie świadczy o jej poglądach politycznych.

źródło: NKJP: Paweł Strzała: Niewiasta, która niezwykłą miłością pałała (...) czyli rzecz o życiu i twórczości Konstancji z Ryków Benisławskiej, 2000

Przychodziłam podpisywać kontrakt i nagle ktoś rozpoznawał we mnie kolaborantkę. Nie mogłam występować. Ktoś widział mnie idącą pod rękę z niemieckim oficerem, ktoś śpiewającą dla Niemców. Ktoś inny widział wydany na mnie przez organizację podziemną wyrok śmierci.

źródło: NKJP: Remigiusz Grzela: Bądź moim Bogiem (?), 2007

Włosy ścinano w przeszłości niewiernym żonom, ladacznicom, a w czasie i po II wojnie światowej - kolaborantkom i faszystowskim nałożnicom.

źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Sztuka treski i plerezki, Polityka, 2006-09-02

Data ostatniej modyfikacji: 23.05.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj