UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ostentacja

XVI w., SPXVI

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

łac. ostentātiō 'pokaz, popis, celowe popisywanie się'

książk.

sposób zachowania przejawiający się przesadą w formie, przez co robi nienaturalne wrażenie i razi odbiorcę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	manifestacyjność, ostentacyjność
	antonimy:	dyskrecja
	hiperonimy:	przesada

	Zigi rusza z piskiem opon, z ostentacją godną wieśniaka w dresie. Gdyby było słońce, włożyłby na nos swoje folklorystyczne okulary, warte majątek. źródło: NKJP: Marek Bukowski: Wysłannik szatana, 1999
	Lewicowi (nie tylko komunistyczni) publicyści podkreślają często, że od prawicy różni ich nie brak patriotycznych uczuć, a jedynie niechęć wobec ostentacji w ich wyrażaniu. źródło: NKJP: Piotr Skwieciński: Demokratyczny szantaż, czyli dwa narody, Fronda, nr 9-10, 1998
	Wszystko, co składało się na splendor otaczający monarchę, służyło nie tylko jego potrzebom estetycznym, lecz także propagandzie dynastycznej i ostentacji politycznej. źródło: NKJP: Magdalena Piwocka, Mariusz Nowacki: Skarby Wawelu, Wiedza i Życie, nr 5/2000, 2000
	Otóż remont gabinetu pana Klasyka będzie kosztował pewnie tyle, co kilkadziesiąt tysięcy obiadów dla dzieci. Ale ten postępek to tylko przykład. Bezwstydna ostentacja menedżerów jest powszechna, a rząd jej sprzyja. źródło: NKJP: Ryszard Bugaj: Ostentacja na nasz koszt, Dziennik Polski, 2008-05-19
	Bezczelna ostentacja kochania, objawianie uczuć na ogół dyskretnie skrywanych, toż to żałosne chamstwo. źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001

Data ostatniej modyfikacji: 15.10.2018