1556,
SPXVI
Wyraz poświadczony w postaci przysłówka poszeptem 'cichym głosem, szeptem'
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
poszept
poszepty
D.
poszeptu
poszeptów
C.
poszeptowi
poszeptom
B.
poszept
poszepty
N.
poszeptem
poszeptami
Ms.
poszepcie
poszeptach
W.
poszepcie
poszepty
Pochodzenie
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego poszeptać; zob. szeptać
Definicja
daw.
krótko trwające mówienie, wypowiadane bardzo cicho bezdźwięcznym głosem, słyszane tylko przez osoby znajdujące się blisko mówiącego
Kwalifikacja tematyczna
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
Cytaty
Przez widownię leci groźny poszept. [...] Jednak publiczność milknie, gdyż X, przytomny jak zwykle, bez zająknienia mówi dalej w ciemności.
źródło: NKJP: Zbigniew Raszewski: „Dziady” grają ostatni raz, Gazeta Wyborcza, 1993-01-30
Gdzie jednak szukać tego mądrego, co pisma takie i znaki zna i czyta. Ani wyczytać, ani nawet wymiarkować niczego nie udawało się, nawet za poszeptem anioła.
