UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

niewymownie

XV w., SStp

część mowy: operator metapredykatywny

Zob. mówić

książk.

w tak dużym stopniu, że trudno to nazwać

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie słownictwo oceniające

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii jakość i intensywność

wykładnik stopnia cechy

(quasi)synonimy:

nieopisanie

	Pani Nowoziemska zmartwiła się niewymownie na jego widok. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009
	Do dziś jestem ci niewymownie wdzięczna za to, co wtedy zrobiłaś! źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Sisotry B., 1996
	Powtórzył to kilkakrotnie, był niewymownie szczęśliwy, jak Kłapouchy w Kubusiu Puchatku, chowający pęknięty balonik w baryłce po miodzie. źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998
	Wybierając drogę nadmorską, warto zatrzymać się w niewymownie pięknym miasteczku Parga z jego starodawnym portem ukrytym w głębokiej zatoczce. źródło: NKJP: Jan Gać: Grecja. Kulturowy przewodnik po Grecji bizantyńskiej, 2007
	Do dziś, gdy sobie o tym incydencie przypomnę, jest mi niewymownie przykro i głupio. źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996

niewymownie _ Cz., Przym. _{st. równy}, Przysł. _{st. równy} - cecha stopniowalna, odnosząca się do granicznych wartości danego stanu rzeczy
szyk: przy Cz.: zmienny przy Przym., Przysł.: stały: antepozycja

Data ostatniej modyfikacji: 04.04.2019