UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

funktor

Chronologizacja

1936, Z zagadnień poetyki, Wydania 2-7, books.google.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	funktor	funktory
D.	funktora	funktorów
C.	funktorowi	funktorom
B.	funktor	funktory
N.	funktorem	funktorami
Ms.	funktorze	funktorach
W.	funktorze	funktory

Pochodzenie

internac.

ang. functor

fr. foncteur

niem. Funktor

Definicja

log.

wyrażenie, które po dołączeniu do funkcji zdaniowej tworzy nowe wyrażenie

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność intelektualna człowieka wytwory działań intelektualnych człowieka

Relacje znaczeniowe

synonimy:

operator

Połączenia

funktor funktorotwórczy, nazwotwórczy, zdaniotwórczy

Cytaty

[...] używamy słowa „i” jako funktora nazwotwórczego do utworzenia nazwy złożonej, np. „żołnierz i poeta” (zarazem) [...].

źródło: NKJP: Zygmunt Ziembiński: Logika praktyczna, 1958

[...] w zdaniu „Tomek lubi Basię” wyrażenie „lubi” jest predykatem dwuargumentowym (funktorem zdaniotwórczym od dwóch argumentów nazwowych) [...].

źródło: NKJP: Internet

Ze względu na liczbę argumentów, z którymi dany funktor tworzy nowe wyrażenie, wyróżnia się funktory jednoargumentowe, dwuargumentowe, trójargumentowe itd.

źródło: NKJP: Internet

Data ostatniej modyfikacji: 23.07.2017