UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ej

XV w., SStp

część mowy: wykrzyknik

psł. *ejь 'wykrzyknik na wyrażenie przywołania, ponaglenia, zachęty, zadowolenia, zdumienia, niezadowolenia, żalu'

pot.

wyraz używany przez nadawcę po to, by odbiorca zwrócił na niego uwagę oraz zachował się w określony sposób

Wyraz bywa odbierany jako nieuprzejmy.

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Zasady współżycia społecznego zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

synonimy:

e, hej

	- Ej, poczekaj - rzekł do niego człowiek w brunatnej tunice. - Zapomniałeś o czymś. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
	- Ej, ty! A jak ty masz na imię? źródło: NKJP: Korpus języka mówionego PELCRA
	- Ej! - krzyknął Augenapfel. - Gdzie tu jest najbliższa traktiernia? źródło: NKJP: Natalia Woroszylska: Wpadki i wypadki, Gazeta Wyborcza, 1992-02-22
	Ej, chłopcze! Głowa do góry. Znajdź w sobie coś pozytywnego. źródło: NKJP: Internet
	Ej, no bez przesady. Zmęczona byłaś i tyle źródło: NKJP: Internet

Data ostatniej modyfikacji: 11.07.2017