UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

kra II

I

wykrzyknik

Chronologizacja

1863, Poezye studenta, t. 1, Lipsk 1863.

Odmiana

część mowy: wykrzyknik

Pochodzenie

Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.

Definicja

wyraz służący do naśladowania niskiego gardłowego dźwięku wydawanego przez wrony, gawrony i kruki

Noty o użyciu

Zwykle w formie zwielokrotnionej: kra, kra.

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I PRZYRODA Świat zwierząt zwyczaje i zachowania zwierząt

CZŁOWIEK I PRZYRODA Świat zwierząt ptaki

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii dźwięki

Cytaty

Wrony, przysiadłszy na stercie, rwą resztki mięsa. Pełno ich. „Kra! kra!” - słychać zewsząd.

źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Żydówek nie obsługujemy, 2005

To są czarne wrony! Kra, kra, kra!

źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Fausta, 2010

Nie jest trudno zauważyć obecność gawronów. W koloniach bez przerwy kraczą - głębokie „kra kra” lub ciche „grab grab”.

źródło: Internet: wikipedia.org
Data ostatniej modyfikacji: 19.07.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN