UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

bęc

Chronologizacja

1900, SJPWar

Odmiana

część mowy: wykrzyknik

Pochodzenie

Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.

Definicja

wyraz służący do naśladowania dźwięku, jaki powstaje, gdy coś lub ktoś spada i uderza w coś

Noty o użyciu

Używane również w funkcji predykatywnej, np. Postawiłem miskę z kapustą, a tu miska bęc na ziemię.

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii dźwięki

Cytaty

Drab zamiera na krótką chwilę, po czym jednym leciutkim ruchem łba przewala Alego na wznak, a sam natychmiast na niego pada: bęc.

źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie!, 1969

Błąd popełniłem ja, bo zostawiłem go samego na kilka sekund, by wziąć na ręce Olę, która zanosiła się płaczem, i gdy tylko ją podniosłem, usłyszałem bęc – zamarłem z przerażenia, i zanim zaczął płakać, już przy nim byłem.

źródło: Internet:trojaczki-tata.blog.onet.pl

Data ostatniej modyfikacji: 11.09.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj