UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

prowokatorka

Chronologizacja

1864, J. Alcyata: Wizerunki polityczne..., books.google.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. prowokatorka
prowokatorki
D. prowokatorki
prowokatorek
C. prowokatorce
prowokatorkom
B. prowokatorkę
prowokatorki
N. prowokatorką
prowokatorkami
Ms. prowokatorce
prowokatorkach
W. prowokatorko
prowokatorki

Pochodzenie

Zob. prowokować

Definicja

kobieta, która urządza prowokację

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność intelektualna człowieka określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

Cytaty

Ta literacka i życiowa prowokatorka na scenie zabrzmiałaby jeszcze mocniej.

źródło: NKJP: Remigiusz Grzela: Bądź moim Bogiem (?), 2007

Ale ona jest inna, taka dziecinna, a z drugiej strony niezła z niej prowokatorka.

źródło: NKJP: Kinga Dunin: Obciach, 1999

Była prowokatorką na usługach bezpieki.

źródło: NKJP: Marian Brandys: Dziennik 1972, 1997

Przeszła wszystkie transformacje, jakich można dokonać: od wyuzdanej prowokatorki, przez bogatą gwiazdę pop, aż po przykładną mamusię i zdolną aktorkę.

źródło: NKJP: Piotr Berger: Mocne strony kobiety, Cosmopolitan, nr 08, 2000

Data ostatniej modyfikacji: 13.09.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj