UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ksiuta

Chronologizacja

1992, Janusz Krasiński, Na stracenie, books.google.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	ksiuta	ksiuty
D.	ksiuty	ksiut

C.	ksiucie	ksiutom
B.	ksiutę	ksiuty
N.	ksiutą	ksiutami
Ms.	ksiucie	ksiutach
W.	ksiuto	ksiuty

Pochodzenie

"Zapewne wariant fonetyczny pol. żarg. psiota/psiuta ‘żeński narząd płciowy’, też psica ‘ts.’, psiak ‘ts.’, pochodnych od pies, por. pol. daw. (II poł. XVI w.) psica reg. ‘suka’, (XV–XVII w.) psota ‘agresywność seksualna właściwa psom wobec suk w rui’ " (Fał SEPP)

Definicja

pot.

młoda kobieta, postrzegana jako potencjalna kandydatka do kontaktu seksualnego

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Określenia fizyczności człowieka płeć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Bieg życia dorastanie i dojrzałość

Cytaty

- Jak wuj to przeżył? A ksiuty ładne chociaż? Było na co popatrzeć?
- Mnie już wzrok nie dopisuje. Ale na północnym Mazowszu ładniejsze.

źródło: NKJP: W. Giełżyński: Asia wypytuje, Tygodnik Ciechanowski, 2002-05-15

[...] kręciły się po wsiach grupkami dziewczyny. [...] Po dwie, po trzy miejscowe ksiuty i przyjezdne ich koleżanki z sąsiednich wsi.

źródło: Władysław Lubaś (red.): Słownik polskich leksemów potocznych, 2006

Data ostatniej modyfikacji: 02.04.2019