część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
defetysta
|
defetyści
|
ndepr |
defetysty
|
depr |
D. |
defetysty
|
defetystów
|
|
C. |
defetyście
|
defetystom
|
|
B. |
defetystę
|
defetystów
|
|
N. |
defetystą
|
defetystami
|
|
Ms. |
defetyście
|
defetystach
|
|
W. |
defetysto
|
defetyści
|
ndepr |
defetysty
|
depr |
książk.
osoba, która wątpi w powodzenie czegoś lub pozytywny obrót spraw
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
|
Kto nie wierzył w ostateczne zwycięstwo, uchodził za defetystę i mizantropa, a tacy mieli być traktowani najsurowiej.
źródło: Maria Podlasek: Wypędzenie Niemców z terenów na wschód od Odry i Nysy Łużyckiej: relacje świadków, 1995 (books.google.pl)
|
|
Kto próbował przeciwstawić się hurrapatriotycznej postawie, był ogłoszony defetystą, a nawet zdrajcą.
źródło: NKJP: Adam Grabowski: Pamiętnik redaktora, cz. 3, Pinezka.pl, 2007-11
|
|
Wbrew opinii defetystów, którzy wszystko widzą czarno i pokazują w kółko przeróżne wzory do naśladowania, stworzyliśmy solidne podstawy rozwoju.
źródło: NKJP: Większość siedzi zbyt cicho, Dziennik Polski, 1999-03-19
|
|
Dzielimy się na dwie kategorie. Pierwsza, do której należy chyba w ostatnich latach większość rodaków – to pesymiści i defetyści.
źródło: NKJP: Wojciech Kasprzak: Depresja jesienna, Gazeta Poznańska, 2004-09-29
|
Data ostatniej modyfikacji: 09.03.2020
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN