UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

naręcz

częściej naręcze

Chronologizacja

1495, SStp
W postaci naręcze, w znaczeniu: 'część zbroi osłaniająca rękę'

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. naręcz
naręcze
D. naręczy
naręczy
C. naręczy
naręczom
B. naręcz
naręcze
N. naręczą
naręczami
Ms. naręczy
naręczach
W. naręczy
naręcze

Pochodzenie

Zob. naręcze

Definicja

przest. 
taka ilość jakichś przedmiotów, jaka zmieści się trzymana na rękach

Warianty

  • częściej naręcze

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE Ilość, liczby i liczenie ogólne określenia ilości

Połączenia

  • wielka naręcz
  • naręcz kwiatów

Cytaty

Obu rękami przytrzymuje wielką naręcz polnych kwiatów, które rosną przy miedzach.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959

[...] jeden ze znanych księgarzy przyniósł piosenkarce naręcz róż i mnóstwo płyt do podpisania.

źródło: NKJP: Stefan Drajewski: Wieczorny ruch, Polska Głos Wielkopolski, 2005-06-18

Raz na tydzień zjawiał się młodziutki - bo chyba kilkunastoletni - przystojny Żydek w mundurze NKWD, z naręczą książek i pism pod pachą.

źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 1946

Na bocznym ołtarzu paliły się świece przed obrazem Matki Boskiej w koronie, do połowy przesłoniętej naręczami wysokich, białych i czerwonych mieczyków.

źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001

Składnia

bez ograniczeń + naręcz +
CZEGO
Data ostatniej modyfikacji: 23.07.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj