UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

orator

1535, SPXVI

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

łac. ōrātor

książk.

osoba umiejąca pięknie przemawiać publicznie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność intelektualna człowieka określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język mówienie

	synonimy:	retor
	hiperonimy:	mówca

dobry, słynny, świetny, wielki, wspaniały, wybitny, złotousty, znakomity, znany; rzymski orator
konkurs, salon oratorów

	Tony jest znany w Polsce, nie tylko występował wielokrotnie przed słuchaczami, ale także polscy czytelnicy mieli okazję zapoznać się z książką „Może być tylko lepiej. [...] Wybitny orator jak zwykle ujmował wszystkich błyskotliwymi porównaniami. źródło: NKJP: Jak Kryzys przekuć w Sukces, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2009-03-24
	Kiedy się mówi do publiczności, ważne są dwie rzeczy. Po pierwsze, by słuchaczy zaciekawić, bo oni przecież płacą za przyjście, a autor z tego żyje. Jeśli słuchacze się rozejdą, to nie zapłacą, więc orator musi ich zaciekawić, zatrzymać na miejscu. źródło: NKJP: Ryszard Kapuścinski: Lapidaria IV-VI, 2008
	Imię Albert pochodzi od wuja, brata matki, [...] pastora parafii francuskiej w Strasburgu, świetnego oratora i kaznodziei [...]. źródło: NKJP: Henryk Gaertner: Albert Schweitzer życie myśl i dzieło, 2007
	Obama umie przykuć uwagę i zainspirować słuchaczy. „Uosabia ideał amerykańskiej elokwencji, jest najlepszym oratorem tego pokolenia [...]. źródło: NKJP: Marek Ostrowski: Odwaga nadziei, Polityka, 2009-01-24
	Koniec z sesjami trwającymi do północy, z dyskusjami ciągnącymi się w nieskończoność na sesji Rady Miasta Nowego Sącza i ze swobodą oratorów korzystających z nieograniczonego prawa wypowiedzi „w nawiązaniu do poprzedniego ad vocem”? źródło: NKJP: (IK): Knebel na usta?, Gazeta Krakowska, 2007-05-30

Data ostatniej modyfikacji: 16.05.2017