Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | dwójkowicz |
dwójkowicze |
ndepr |
dwójkowicze |
depr | ||
D. | dwójkowicza |
dwójkowiczów |
|
C. | dwójkowiczowi |
dwójkowiczom |
|
B. | dwójkowicza |
dwójkowiczów |
|
N. | dwójkowiczem |
dwójkowiczami |
|
Ms. | dwójkowiczu |
dwójkowiczach |
|
W. | dwójkowiczu |
dwójkowicze |
ndepr |
dwójkowicze |
depr |
Pochodzenie
Zob. dwa I
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Edukacja i oświata szkoła
Relacje znaczeniowe
antonimy: | piątkowicz | |
hiperonimy: | uczeń |
Cytaty
[...] dzieci te można i trzeba wychowywać [...]. Wtedy to, co jest na razie przekleństwem - nieskoordynowana i chaotyczna ciekawość świata - zmienić się może w prawdziwą i wartościową kreatywność, a permanentny dwójkowicz może zadziwić postępami w nauce. źródło: NKJP: Andrzej Mirski: Kreatywne diabełki, Dziennik Polski, 2006-02-28 |
|
Rzecz w tym, że jeżeli kandydat (choć częściej kandydatka) zdał na dobrą trójkę, to można mu było dopomóc; dwójkowicza w żaden sposób nie udawało się przepchnąć, egzaminowało bowiem wiele osób, zawsze był obecny ktoś z polonistyki, głupio więc wstawiać się za kimś, kto w ogóle milczy albo mówi kompletne głupstwa. źródło: NKJP: Rene Śliwowski, Wiktoria Śliwowska: Rosja-nasza miłość, 2008 |
|
Można się domyślać, że dwójkowicze często wagarują, są bliscy klęski szkolnej. źródło: NKJP: Piotr Pacewicz: Seks naszych dzieci, Gazeta Wyborcza, 1996-09-30 |