Funkcją języka katastroficznego przejętego przez młodych było oswajanie grozy [...]. W każdej innej sytuacji naśladowanie tego języka prowadziłoby do zarzutu epigoństwa, ale nie wtedy, kiedy wydawał się on narzędziem stosownym do wymierzenia skali wcześniejszych przewidywań.
źródło: NKJP: Jerzy Święch: Nowoczesność Szkice o literaturze polskiej XX wieku, 2007
Nawiązywanie do klasycyzmu, tradycji literackiej i kulturowej jest obecnie dość popularne wśród młodych poetów [...]. Bywa niestety, że jest to jedynie epigoństwo, bo okazuje się, iż dawni mistrzowie sprawniej opanowali warsztat poetycki, stąd zmagania ze skomplikowaną konstrukcją wiersza kończą się czasami jedynie na prostym rymowaniu, a erudycyjny język poetycki trąci pustosłowiem.
źródło: NKJP: Krzysztof Varga: Młodsi od „bruLionu”?, Gazeta Wyborcza, 1996-09-19
Wszystkie te wpływy nie noszą jednak znamion epigoństwa, ich wykorzystanie jest w pełni twórcze i daje efekt spójnej całości.
źródło: NKJP: (MD): Telesufler, Dziennik Polski, 2006-01-12
Pretensjonalność idzie tu o lepsze z brakiem inwencji, sztuczność z epigoństwem, pseudonowatorstwo z powierzchownością. Dotyczy to zarówno sztuki, jak i przedstawienia.
źródło: NKJP: Błażej Kusztelski: Pasztet z pasożytów, Gazeta Poznańska, 2001-12-03
