część mowy: przysłówek
stopień równy |
zaciekle
|
stopień wyższy |
zacieklej
|
gwałtownie i nieustępliwie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
- zaciekle atakować, bronić, dyskutować, rywalizować, tropić, walczyć
- równie zaciekle
|
Choć komputerowy nowicjusz był zielony w kwestiach, o których zaciekle dyskutował, twardo nie dawał po sobie poznać swojej niewiedzy.
źródło: NKJP: Piotr Kozłowski: Randka z Bogiem i z człowiekiem, czyli kochaj i rób, co chcesz... i z kim chcesz!, 2009
|
|
Ludzie coraz zacieklej walczyli ze sobą o nędzne resztki żywności, gotowi zabić za garstkę stęchłego zboża czy ochłap gnijącego mięsa.
źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Przekraczając światło, 1996
|
|
Po chwili Piotr został w izbie z jednym tylko żołnierzem. Był to ten sam, który przed chwilą tak zaciekle kopał go w brzuch.
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Noc i inne opowiadania, 2001
|
|
Policja otrzyma też kolejne nieoznakowane radiowozy z wideorejestratorami. Będzie więc ścigać kierowców jeszcze zacieklej niż dotąd.
źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Na kogo policja poluje, Polityka nr 2672, 2008
|
Data ostatniej modyfikacji: 26.07.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN