1903,
NFJP
W postaci wcir
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
p3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
|
wciry
|
|
| D. |
|
wcir
wcirów
|
|
| C. |
|
wcirom
|
|
| B. |
|
wciry
|
|
| N. |
|
wcirami
|
|
| Ms. |
|
wcirach
|
|
| W. |
|
wciry
|
|
Od psł. *tirati - (> -cirać), pozostającego w etym. związku z *terti, *tьrǫ; zob. trzeć
pot.
ogół mocnych uderzeń, które wymierzane są komuś, aby sprawić ból
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
|
Dostał wciry i później ledwo donieśli go do koszar.
źródło: NKJP: Marek Ciesielski, Paweł Siekański, Arkadiusz Znojek: 540 DDC, czyli jakie jest wojsko, 2000
|
|
- Jurik boi się, że dostanie wciry od swojej matki.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
|
Data ostatniej modyfikacji: 17.08.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN