UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

wrogo

1919, SJPWar

część mowy: przysłówek

Zob. wróg

w sposób świadczący o nieprzyjaznych uczuciach wobec kogoś lub czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia relacji międzyludzkich

wrogo odnosić się, przyjąć; nastawiony, nastrojony, traktowany, usposobiony, ustosunkowany; patrzeć, reagować, spojrzeć, spytać wrogo

	Pozostali rozpięli kabury i patrzyli wrogo na tłum, który groźnie się poruszył. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	Moje słowa przyjął nie tylko niechętnie, ale wręcz wrogo. źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985
	- No, to co? - rzuciłem chłodno, prawie wrogo. źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972
	Igę natomiast zaślepiała miłość do niego. Gdy mówiłam, że jest kobieciarzem, a na ulicy ogląda się za każdą seksownie ubraną panienką, nie chciała mi wierzyć. Zarzucała, że jestem do niego wrogo nastawiona. źródło: NKJP: On ma romans, Naj, nr 24, 2003

Data ostatniej modyfikacji: 05.07.2016