UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

gniewnie

1803, Nowy pamiętnik warszawski, Tom 12, books.google.pl

część mowy: przysłówek

stopień równy	gniewnie
stopień wyższy	gniewniej

Od: gniew

tak, że wyraża to gniew osoby, o której mowa

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Stany psychiczne człowieka emocje i uczucia

krzyknąć, odeprzeć, odpowiedzieć, powiedzieć, przerwać, rzec, rzucić, spytać, warknąć, wołać, zapytać, zawołać; machnąć, pomrukiwać, prychnąć, spojrzeć, szarpnąć, trzasnąć, zmarszczyć czoło gniewnie

	- Co się tak gapisz? - warknęła gniewnie po polsku. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	- Mógłbyś wstać, kiedy dowódca mówi - rzekł gniewnie Kaziuk na odchodnym. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
	Szurając nogami, usiadł przy biurku, rozłożył dziennik i mamrocząc coś do siebie, nerwowymi ruchami zaczął przeszukiwać kieszenie. Nie znajdował w nich tego, czego szukał, marszczył więc coraz gniewniej czoło. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957
	Pan Dudziak, kierowca pogotowia, odkręcał śruby przebitego koła, mamrocząc coś gniewnie pod nosem. Pomachałem mu ręką, nawet na mnie nie spojrzał. źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972

Data ostatniej modyfikacji: 04.08.2017