UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

goj

Chronologizacja

1 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. goj
goje
ndepr
goje
depr
D. goja
gojów
C. gojowi
gojom
B. goja
gojów
N. gojem
gojami
Ms. goju
gojach
W. goju
goje
ndepr
goje
depr

Pochodzenie

hebr. goi 'lud, naród'

Definicja

pogard.  przest. 
określenie innowiercy, używane przez żydów

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Religia – kościół wyznania: zasady i prawdy wiary

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Religia – kościół osoby związane z religią i kościołem

Połączenia

  • polski goj
  • żydzi i goje

Cytaty

Z Holocaustu przetrwała jedynie moja babcia. Wyszła za goja, oficera Wojska Polskiego. Ze względów bezpieczeństwa zmieniła wtedy imię z Johvet na Teresa, została ochrzczona.

źródło: NKJP: Agnieszka Wójcińska: Być na 200%, Polityka, 2008-03-15

Wielki poeta żydowski Szalom Asz opowiadał kiedyś Antoniemu Słonimskiemu, że do dwunastego roku życia, mieszkając w małym mieście, myślał, że w Polsce nie ma gojów.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008

Szmul Tencer miał już za sobą emigracyjne doświadczenie. Po wojnie spędził dwa lata we Włoszech, ale słoneczną Italię porzucił dla szarej Łodzi. - Po co miałem poznawać zagranicznych gojów, skoro już dobrze znałem polskich - wspomina słowa ojca Janusz Tencer.

źródło: NKJP: Krystyna Lubelska: Kuferek Gołdy, Polityka, 2008-03-29

[...] tak jak i wśród gojów zdarzają się osobnicy pełni tupetu, podobnie względnie częste występowanie tej cechy u Żydów można łatwo wyjaśnić wytwarzaniem się wśród nich postawy samoobronnej, tym wyraziściej się manifestującej, im trudniejszym warunkom zewnętrznym osobnik dany musiał sprostać.

źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004

Data ostatniej modyfikacji: 30.07.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj