część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
stukot
|
stukoty
|
|
| D. |
stukotu
|
stukotów
|
|
| C. |
stukotowi
|
stukotom
|
|
| B. |
stukot
|
stukoty
|
|
| N. |
stukotem
|
stukotami
|
|
| Ms. |
stukocie
|
stukotach
|
|
| W. |
stukocie
|
stukoty
|
|
Od: czasownika stukotać ; por. stukać
dźwięk, jaki wydają uderzające o siebie twarde przedmioty
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki
- daleki, głośny, głuchy, jednostajny, miarowy, monotonny, szybki stukot
- stukot chodaków, kroków, obcasów; kopyt; maszyny, wagonu, warsztatów; deski, drzwi, laski; młotów, siekier; klawiatury, klawiszy
- rytm stukotu
- stukot dobiega, dochodzi
|
Świtać zaczęło około piątej, ale pobudkę zrobiłem dopiero wtedy, gdy usłyszałem dobiegający z ulicy stukot pierwszych tramwajów.
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
|
|
Pociąg ruszył z metalicznym stukotem i sapaniem tłoków.
źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998
|
|
Zatoczyła się i upadła na szafkę. Stukot spadających naczyń na chwilę zatrzymał wszystkich.
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Siostra, 1996
|
|
Dzięcioły tego dnia szalały. Miały chyba jakąś akcję. Ich stukot było słychać, jakby podstawiono im mikrofony.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
|
|
Rozlegają się stukoty otwieranych okiennic, szelesty podnoszonych rolet, odsuwanych zasłon. Wenecja mruży oczy w słońcu.
źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska: Apokryf wenecki, 2004
|
|
+ |
stukot |
+ |
|
Data ostatniej modyfikacji: 28.06.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN