2 połowa XV w.,
SStp
W postaci: stoła
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
stuła
|
stuły
|
|
D. |
stuły
|
stuł
|
|
|
|
C. |
stule
|
stułom
|
|
B. |
stułę
|
stuły
|
|
N. |
stułą
|
stułami
|
|
Ms. |
stule
|
stułach
|
|
W. |
stuło
|
stuły
|
|
łac.
stola
'długa szata'
z
gr.
stolḗ
rel.
ozdobny pas materiału zawieszany na szyi przez duchownych katolickich podczas nabożeństw i w innych sytuacjach przewidzianych w ceremoniale
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne
- czerwona, fioletowa stuła
- alba i stuła, komża i stuła; ornaty i stuły
- koniec stuły
- całować, ucałować stułę
|
Stara kobieta kończy spowiedź, wstaje, całuje księżowską stułę, którą ksiądz jej podaje, i odchodzi.
źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 1975
|
|
Przynieśli mi sutannę, stułę, kielich, komunikanty. O dwunastej w południe odprawiłem Mszę.
źródło: NKJP: Tadeusz Isakowicz-Zaleski: Moje życie nielegalne, 2008
|
|
Stuła została ozdobiona złotymi nićmi i 312 kamieniami z kryształu.
źródło: NKJP: o. Tomasz Duszyc OFMCap: Twarz, ubranie i relikwiarz Ojca Pio, Głos Ojca Pio, 2008-04
|
|
W szafie obok wejścia do kaplicy znajdowały się komże, alby, stuły, a także pozłacany, stary kielich, patera i inne przybory mszalne.
źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
|
Data ostatniej modyfikacji: 13.12.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN