UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

epifora

Chronologizacja

1869, J. Krukowski, "Teologia pasterska katolicka", Tom 1, books.google.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	epifora	epifory
D.	epifory	epifor

C.	epiforze	epiforom
B.	epiforę	epifory
N.	epiforą	epiforami
Ms.	epiforze	epiforach
W.	epiforo	epifory

Pochodzenie

gr. epí 'na, do' + gr. phorá 'noszenie, (szybki) ruch '

Definicja

lit.

figura stylistyczna polegająca na powtórzeniu tego samego słowa lub wyrażenia na końcu kolejnych wersów, strof lub zdań utworu literackiego

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność artystyczna człowieka literatura

Relacje znaczeniowe

	antonimy:	anafora
	hiperonimy:	figura

Cytaty

Kiedy w swoim liryku pt. „W Paryżu” zamyka każdą kolejną strofę liryczno-ironiczną epiforą „Przyjeżdżam tutaj żeby się odkochać” - tropię zawarte w tym refrenie ukryte zaprzeczenie [...].

źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: Wybór z pamięci 90-latka, 2004

Synestezja wykorzystująca porównanie jednego typu doznań zmysłowych z innymi może dodawać witalności epiforze.

źródło: NKJP: Anna Matuchniak-Krasuska: Publiczność wobec metafory plastycznej: O recepcji groteski Jerzego Dudy-Gracza, 1999

Najlepiej wyjaśnić sytuacje bezpośrednio - mężczyźni nie lubią przenośni, epifor i innych środków literackich, tylko wolą mieć powiedziane wprost, co i jak.

źródło: NKJP: Internet

Data ostatniej modyfikacji: 21.01.2017