1862,
Helmolda kronika sławiańska z XII wieku, books.google.pl
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
ordalium
ordalia
D.
ordalium
ordaliów
C.
ordalium
ordaliom
B.
ordalium
ordalia
N.
ordalium
ordaliami
Ms.
ordalium
ordaliach
W.
ordalium
ordalia
Pochodzenie
łac. śred.
Definicja
książk.
w dawnych czasach poddawanie podejrzanego próbie, której pomyślne przejście miało świadczyć o jego niewinności, co wynikało z przeświadczenia, że Bóg nie dopuści do krzywdy człowieka niewinnego
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
sąd
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
Do zwykłego zarządu ordynacją i jej głównym pałacem wystarczy ordynat; [...] W ordynacji wszystkie sprawy rozstrzyga ordalium – sąd boży, zalecając zwykle próbę ognia lub wody – niewinny nie zgorzeje albo sam wypłynie, to oczywiste.
źródło: NKJP: Aleksander Malak: Rdzeń, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-08-25
- Sąd boży - podjął Geralt wśród absolutnej ciszy - to rzecz całkowicie pewna i bezwzględnie sprawiedliwa. Ordalia akceptowane są również przez sądy świeckie i mają swe reguły.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001
„A jeżeli niewolny włoży rękę do ognia i wyjmie poparzoną, wówczas pan jego, zgodnie z normą prawa, zostanie uznany za winnego kradzieży popełnionej przez niewolnika” [...] Wynika z tego, że niewolny mógł być przedmiotem ordaliów, ale nie mógł stanąć przed sądem jako oskarżony ani zostać uznany za winnego i skazany.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004