cecha służąca do podziału rzeczowników według tego, z którymi formami innych wyrazów łączą się one w zdaniu i jak się odmieniają, lub do podziału form czasowników, przymiotników, liczebników i niektórych zaimków według tego, z jakim rzeczownikiem mogą występować w związku gramatycznym w zdaniu
Noty o użyciu
Używane też w formie skróconej: rodzaj.
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
Cytaty
Ale polski jest wyjątkowo ubogi w rodzime wyrazy na oznaczenie abstrakcyjnych pojęć i jeżeli rodzaj gramatyczny danego rzeczownika zabarwia całe zdanie, jak to dzieje się u O. W. M., tłumacz nie znajduje wyjścia, chyba że wprowadzi terminy obcego pochodzenia.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977
Śmieje się, że wiele osób zwracając się do niego celowo zjada końcówki, żeby nie użyć żadnego rodzaju gramatycznego. On sam woli mówić o sobie w rodzaju żeńskim. Ubiera się jak kobieta, chociaż formalnie pozostaje mężczyzną.
źródło: NKJP: Jolanta Berent: Chłopczynka: Polityka nr 2571, 2006-09-16
Z listu studentki biologii Uniwersytetu Wrocławskiego: „Problemem, który nurtuje mnie od dłuższego czasu, jest ustalenie rodzaju gramatycznego liczby pojedynczej jednego z gatunków bakterii o polskiej nazwie krętki.
źródło: NKJP: Jan Miodek: Rozmyślajcie nad mową, Wiedza i Życie nr 8/2000, 2000
Wskazówek do takiego rozumienia jednej z metamorfoz języka, dokonujących się w wierszu, dostarcza wers przeciw bykom oraz zgodność przypadka i rodzaju gramatycznego wyrazu czerwona (domyślnie: płachta), tworzącego jeden z poprzedzających wersów.
źródło: NKJP: Mariusz Gołąb: Język i rzeczywistość w twórczości Mirona Białoszewskiego, 2001
W języku węgierskim nie ma rodzajów gramatycznych. Polskiej odmianie rzeczownika przez przypadki i używaniu ich z przyimkami odpowiadają końcówki okolicznikowe dodawane do wyrazów.