UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

granatnik

Chronologizacja

1808, SL

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. granatnik
granatniki
D. granatnika
granatników
C. granatnikowi
granatnikom
B. granatnik
granatniki
N. granatnikiem
granatnikami
Ms. granatniku
granatnikach
W. granatniku
granatniki

Pochodzenie

Od: granat 1

Definicja

broń palna o długiej lufie, służąca do wystrzeliwania granatów

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Wojsko i wojna broń

Połączenia

  • automatyczny, maszynowy, ręczny; przeciwpancerny; rosyjski granatnik
  • granatnik na ramieniu
  • granatniki i moździerze
  • rura granatnika
  • pocisk z granatnika

Cytaty

Według relacji świadków, gdy biały opel frontera zbliżył się do ambasady, wyskoczył z niego człowiek ubrany w panterkę, z granatnikiem w ręku, i próbował odpalić granat w kierunku ambasady. Granatnik jednak nie wypalił, po czym terrorysta rzucił go na ziemię.

źródło: NKJP: Podwójny niewypał, Dziennik Polski, 1999-03-29

Pierwszy wystrzał z granatnika był właściwie sygnałem do rozpoczęcia prawdziwej kanonady.

źródło: NKJP: Henryk Mąka: Piraci znów atakują, 1995

Podłożona mina lub celny strzał z granatnika unieruchamiał jadący na czele kolumny czołg i żelazny wąż zamierał sparaliżowany, bezbronny, wystawiony na kolejne uderzenia.

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002

Znowu pojedyncze strzały z broni ręcznej, ale granatniki przestały wybuchać.

źródło: NKJP: Tadeusz Kuraszkiewicz: U nas, na Hożej, Gazeta Wyborcza, 1994-08-17

Data ostatniej modyfikacji: 14.09.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj