UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

guzdrała

Chronologizacja

1871, Polne kwiatki, books.google.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1, ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. guzdrała
guzdrałowie
guzdrały
ndepr
guzdrały
depr
D. guzdrały
guzdrałów
guzdrał
C. guzdrale
guzdrałom
B. guzdrałę
guzdrałów
guzdrały
N. guzdrałą
guzdrałami
Ms. guzdrale
guzdrałach
W. guzdrało
guzdrałowie
guzdrały
ndepr
guzdrały
depr

Inne uwagi

Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r. ż., D. lm guzdrał, B. lm guzdrały. W przeciwnym razie używa się r. m1, D. i B lm guzdrałów lub r. ż, D. lm guzdrał, B. lm guzdrały

Pochodzenie

Zob. guzdrać się

Definicja

pot.  pejorat. 
osoba, która robi coś bardzo powoli

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

Relacje znaczeniowe

synonimy:  grzebuła, maruda, maruder

Cytaty

Wszystkich obowiązywały stałe dyżury. O szóstej rano jedno z rodzeństwa biegło do sklepu, drugie pomagało się ubrać młodszej guzdrale, trzecie miało dzień na czyszczenie butów dla całej siódemki (włącznie z rodzicami)...

źródło: NKJP: Małgorzata Szymańska: Dzieci to pasja, Dziennik Bałtycki, 2000-05-11

Wydając ochrypłe okrzyki, mające świadczyć o tym, że jest niemową, zamówił golonkę i piwo. Przyglądano mu się ciekawie, jak zwykle obcemu, ale stryj nie zwracał na to uwagi. Jadł. Ciemniało. Największe guzdrały siedziały już nad piwem, gdy stryj odsunął talerz, wysączył ostatnie krople z trzeciego już kufla, wstał i klasnął w dłonie.

źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1998

Data ostatniej modyfikacji: 21.02.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj