UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

utracjusz

Chronologizacja

1650, Kart XVII-XVIII

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. utracjusz
utracjusze
ndepr
utracjusze
depr
D. utracjusza
utracjuszy
C. utracjuszowi
utracjuszom
B. utracjusza
utracjuszów
utracjuszy
N. utracjuszem
utracjuszami
Ms. utracjuszu
utracjuszach
W. utracjuszu
utracjusze
ndepr
utracjusze
depr

Pochodzenie

Zob. tracić

Definicja

przest. 
osoba, która lekkomyślnie wydaje pieniądze, zwłaszcza na zabawy i inne przyjemności

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Czas wolny rozrywka

Relacje znaczeniowe

synonimy:  rozrzutnik

Połączenia

  • ktoś jest postrzegany jako utracjusz

Cytaty

[...] był utracjuszem, który pił i hulał, zaniedbując firmę i doprowadzając ją do ruiny.

źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Ciemne sprawy międzywojnia, 2002

Był to ród, który nigdy nie miał utracjuszy, co było zjawiskiem nieczęstym w Polsce, gdzie syn potrafił zmarnować dorobek ojca [...].

źródło: NKJP: Stanisław Sławomir Nicieja: Twierdze kresowe Rzeczypospolitej, 2006

Szybko wpasował się w społeczne życie Poznania - miał opinię rzutkiego menedżera, choć niektórzy [...] widzieli w nim raczej utracjusza trwoniącego pieniądze [...].

źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Cień katedry, cień niedomówień, Polityka, 2004-07-17

Data ostatniej modyfikacji: 07.10.2021
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj