1766,
H. Karpiński, "Leksykon geograficzny", books.google.pl
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
p1
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
maronici
ndepr
maronity
depr
D.
maronitów
C.
maronitom
B.
maronitów
N.
maronitami
Ms.
maronitach
W.
maronici
ndepr
maronity
depr
Pochodzenie
internac.
ang.Maronites
fr.maronites
niem.Maroniten
Od imienia św. Marona (350-433), chrześcijańskiego pustelnika z gór Taurus
Definicja
wspólnota chrześcijan zamieszkujących Bliski Wschód i należących do powstałego w XIII wieku Kościoła maronickiego
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem
Cytaty
Najważniejszą wspólnotę Libanu tworzyli chrześcijańscy maronici (od imienia św. Marona), którzy z racji unii z papiestwem pozostawali w bliskich kontaktach z Europą.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008
Dżemajelowie, opierając się na założeniu, że maronici stanowią większość ludności kraju, pragnęli utrzymać pełnię władzy w ręku chrześcijan.
źródło: NKJP: Roman Frister: Popłynie jeszcze krew, Polityka, 2007-01-13
Unia obejmowała Greków (6.07.1439), Ormian (22.11.1439), jakobitów (4.02.1442), Syryjczyków (30.09.1444), Chaldejczyków i maronitów (7.08.1445). Każdy z tych Kościołów otrzymał dekret wyjaśniający kwestie niejasne.
źródło: NKJP: Zdzisław Józef Kijas: Niebo w domu Ojca, czyściec dla kogo, piekło w oddaleniu, 2010