Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | onomastyka |
onomastyki |
|
| D. | onomastyki |
onomastyk |
|
| C. | onomastyce |
onomastykom |
|
| B. | onomastykę |
onomastyki |
|
| N. | onomastyką |
onomastykami |
|
| Ms. | onomastyce |
onomastykach |
|
| W. | onomastyko |
onomastyki |
Inne uwagi
Zwykle lp
Pochodzenie
może fr. onomastique
może niem. Onomastik
z gr. onomastikós 'wprawny w nadawaniu imion; dotyczący nazywania'
1.a nauka
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność intelektualna człowieka działalność naukowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | nazewnictwo |
Cytaty
|
Prof. Kobylińska [...] zajmowała się onomastyką gwarową oraz jej świadectwami w XVII-wiecznych dokumentach. źródło: NKJP: Leszek Bednarczuk: Droga życiowa i naukowa Prof. Józefy Kobylińskiej, Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis, 2002 |
|
|
Gdyby żył, dzisiaj - 13 grudnia 2002 r. - skończyłby sto lat. Prof. Eugeniusz Pawłowski - polonista, wybitny językoznawca specjalizujący się w onomastyce i dialektologii [...]. źródło: NKJP: Druh Pazdur, Dziennik Polski, 2002-12-13 |
|
|
Termin pseudonim pochodzi z greki, gdzie słowo pseudonymos tłumaczy się jako noszący kłamliwe imię, a w onomastyce i - szerzej - w kulturze oznacza właśnie nieprawdziwe, zmyślone lub przybrane określenie zastępujące nazwisko [...]. źródło: NKJP: Dobrosława Świerczyńska: Pseudonim, czyli kto jest kim, Wiedza i Życie, 1997 |
|
|
Onomastyka uczy nas, że wiele nazwisk pochodzi od dawnych przydomków, nadawanych ludziom od charakterystycznych cech, zdolności, zawodu lub miejsca zamieszkania [...]. źródło: NKJP: Katarzyna Kobylarczyk: Świętych obcowanie, Dziennik Polski, 2006-12-22 |
1.b przedmiot nauki
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język
Cytaty
|
Analizując spuściznę rękopiśmienną, wykrył Zaleski w języku Fredry regionalne cechy polszczyzny przemysko-lwowskiej oraz pewne ukrainizmy - w fonetyce, słownictwie i onomastyce badanych utworów. źródło: NKJP: Leszek Bednarczuk: Mistrz i Uczeń, Studia Paedagogica, 2008 |
|
|
Poznając stopniowo kanon „fantasy”, przysiągłem sobie, że kiedy sam zacznę pisać, jak ognia unikał będę w onomastyce imion jednosylabowych, przywodzących na myśl kaszel, czkawkę i inne niemiłe odgłosy, jakie ludzki organizm niekiedy wydaje, zwłaszcza po objedzeniu, względnie przepiciu. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Historia i fantastyka, 2005 |
|
|
Korespondent „Gazety” [...] z podziwu godną erudycją wyliczył pamiątki napoleońskie w Paryżu i popisał się znajomością miejscowej onomastyki. W ten sposób stanowczo potwierdził, że w nadsekwańskiej stolicy ani placu, ani ulicy Napoleona nie ma. źródło: NKJP: Krzysztof Rutkowski: Pasaż pod wpływem, Gazeta Wyborcza, 1997-03-11 |