Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | inkaust |
inkausty |
|
| D. | inkaustu |
inkaustów |
|
| C. | inkaustowi |
inkaustom |
|
| B. | inkaust |
inkausty |
|
| N. | inkaustem |
inkaustami |
|
| Ms. | inkauście |
inkaustach |
|
| W. | inkauście |
inkausty |
Pochodzenie
łac. incaustum, encaustum
z gr. énkaustos 'malowany gorącymi farbami woskowymi'
Definicja
Wymowa
[inkau-st] lub [iŋkau-st]
Kwalifikacja tematyczna
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Praca materiały i narzędzia pracy
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język pisanie
Połączenia
- czarny, niebieski inkaust
- inkaust i papier, inkaust i gęsie pióra
- barwa; plamy inkaustu
- butle, flakonik, naczynko z inkaustem
- inkaust zasychał
- napełniać inkaustem
- maczany w inkauście
Cytaty
|
Wiele razy piasek przesypał się w klepsydrze, często musiałem dolewać oliwy do lampki i napełniać kałamarz inkaustem, aby spisać pierwszą księgę dziejów mego żywota. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003 |
|
|
Przyłożył pióro do papieru, ale inkaust wysechł. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997 |
|
|
W tym, co pozostawili na statku poprzedni właściciele, znaleźliśmy wysoce cenne przedmioty, jak pęk papieru do pisania tudzież inkaust i gęsie pióra. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957 |
|
|
Ale pisarz nie powinien nigdy lamentować. Póki ma pióro, inkaust i papier, każde doświadczenie wzbogaci księgę. źródło: NKJP: Józef Hen: Ja, Michał z Montaigne?, 2009 |
|
|
Król skinął na pazia, który bezzwłocznie pobiegł po skrybę. Kiedy zgarbiony stary człowiek dotarł na podium ze swymi inkaustami i pergaminami, królewskie czoło zdążyło się już wygładzić. źródło: NKJP: Klątwa Upiora Mgieł, Esensja, 2006-02 |